2سعیدنظری توکلی1، محمدعیسی عالمی
چکیده
با توسعه جوامع شهری و شکل‌گیری تحولات بزرگ اجتماعی از قرن نوزدهم به بعد، آرام آرام بحث جدایی شغل از حرفه مطرح و متخصصان حوزه مدیریت، معیارهایی برای حرفه‌انگاری مشاغل تدوین کردند که مهم‌ترین آن‌ها عبارت است از: خدمتمحوری، مطلوبیت اجتماعی، اشتغال، دانش تخصصی، مهارت و توانایی. با توجه به اهمیت قضاوت در آموزه‌های اسلامی، این پرسش برای پژوهشگران مطرح است که آیا می‌توان قضاوت به مفهوم فقهی آن را نوعی حرفه به حساب آورد. یافته‌های این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه‌ای انجام شده است نشانگر آن است که تصدی امر قضاوت هرچند در منابع فقهی امری واجب به حساب آمده است که بسته به شرایط مختلف جامعه و تعداد داوطلبان امر قضاوت، می‌تواند واجب عینی یا کفایی باشد؛ اما فقها در مقام بیان شرایط تصدی امر قضاوت به مطالبی اشاره کرده‌اند که همگی آن‌ها در دانش مدیریت به عنوان شاخصه حرفه‌مندی شمرده شده است. از این رو، می‌توان قضاوت به مفهوم فقهی آن را صرف نظر از این که از نوع منصوب باشد یا تحکیم یا مأذون، حرفه دانست.
واژه‌های کلیدی: حرفه‌انگاری، قضاوت، فقه اسلامی
اشتراک گذاری :
