وبیناری علمی تحت عنوان “طرح ایده تحقیقاتی تا صنعتی سازی تحقیقات” روز یکشنبه مورخ 21/10/1399 از ساعت 3:00 الی 4:30 بعد از ظهر به مدت 1:30 ساعت از طرف ریاست تحقیقات علمی دانشگاه کاتب برگزار گردید.
این سمینار با ارائه دکتر شکردخت جعفری دکتری مدیکال فیزیک و استاد دانشگاه ساری انگلستان و کادر پژوهشی دانشگاه کاتب، دکتر فرزاد یوسفی مدیر عامل شرکت دانش بنیان نوراژن و کادر پژوهشی دانشگاه کاتب، دکتر سید حمید موسوی رئیس مرکز تحقیقات علمی دانشگاه کاتب و دکتر عباس‌علی حسینی دکترای بیوتکنولوژی Istanbul Gelisim University و کادر پژوهشی مرکز تحقیقات علمی دانشگاه کاتب توسط نرم‌افزار زوم برگزار گردید.
در این وبینار که بیش از 200 نفر اشتراک نموده بودند، ابتدا دکتر سید حمید موسوی ضمن خوش آمدگویی از سایر سخنرانان و اشتراک کنندگان، روی موضوع “ضرورت شکل‌گیری شرکت‌های دانش بنیان در افغانستان” تعریف شرکت‌های دانش بنیان، اهمیت راه اندازی این شرکت‌ها، کارکردهای شرکت دانش بنیان، هدف شرکت دانش بنیان، زمینه‌های فعالیت شرکت دانش بنیان، حوزه‌های عمده تخصصی شرکت‌های دانش بنیان، مزایای حمایتی شرکت‌های دانش بنیان و جایگاه شرکت‌های دانش بنیان در افغانستان بصورت مفصل صحبت نمودند.
سپس دکتر عباس‌علی حسینی صحبت‌های شان را روی موضوع “با تكيه بر تجربيات در مورد رسيدن به يك ايده تحقيقاتي منتج به محصول” آغاز نمودند. ایشان بیان نمودند که رسیدن به یک طرح و ایده نو برای تحقیقات که منجر به تولید یک محصول قابل عرضه به بازار هست و بنیاد این صحبت‌ها تجربیات شخصی خودم می‌باشد. طرح‌ها و ایده‌ها در واقع محصول خیال پردازی ذهن ما است، به طور مثال اینکه ذهن ما مثل یک اسب چموشی جولان دهد تا بتواند در مورد هر چیزی خیال پردازی نماید، اما در واقعیت یک سری زنجیرهای هست که اسب چموش و یا ذهن ما را محدود می‌سازد، و چیزی که در عرصه فکر کردن و رسیدن به یک طرح و یک ایده نو که بتواند منجر به یک محصول شود، باید این زنجیرها را از ذهن خود بیرون کنیم. این زنجیرها که شامل کمبودهای مالی، کمبودهای امکانات لابراتواری، کمبود دانش در زمینه تخصص خود ما و … می‌باشد.
در ادامه دکتر فرزاد یوسفی روی موضوع “ايده توليد پروتئين‌هاي نوتركيب” صحبت نمود. دکتر فرزاد اشاره نمود که چطور موفق شدند از یک ایده در نهایت به تولید یک آنزیم پروتئینی بنام فنیل آلانین دی هایدروجناز دست پیدا کردند و بعد چطور این آنزیم را صنعتی سازی کرده و به صورت انبوه تولید کردند.
در ادامه دکتر شکردخت جعفری روی موضوع “بیان تجربه شخصی شان از طرح ایده تا مرحله صنعتی سازی آن” صحبت‌هایش را آغاز نمود، و در مورد مشکلاتی که تا به امروز در رسیدن به این مدارج بالای علمی و پژوهشی با آن‌ها دست و پنجه نرم کرده اند صحبت‌های بسیار کلیدی و اساسی را ارائه نمودند.
سپس دکتر فدا محمد پیکان صحبت‌هایش را با تشکری و قدردانی از اساتید آغاز نمود. دکتر پیکان اشاره نمود که متاسفانه در کشور ما مشکلات زیادی داریم. یکی از بهترین شفاخانه‌های که در کشور وجود دارد همان شفاخانه فرانسوی‌ها هست که دکتر شکردخت جعفری نیز مدتی را در آنجا مشغول بوده که متأسفانه سایر شفاخانه‌ها امکانات اش به مراتب پایین تر بوده و مشکلات زیادی در شفاخانه‌های افغانستان وجود دارد. همانگونه که مسئولین در جریان هستند و همچنین همه ما می‌دانیم مشکلات کشور رو به افزایش است. ما تعهد داریم در رابطه به مرض‌های سرطانی، مرض‌های لاعلاج و عدم تشخیص مرض‌های گوناگون با داکتران، شفاخانه‌ها و متخصصین همکاری داشته باشیم. و از تمام دوستان خواهشمندیم که با تخصصی که دارید همه باهم دست به دست هم داده برای نجات جان همدیگر تلاش نماییم تا کشور را از مشکلات موجود نجات دهیم.
و در پایان، این وبینار با پرسش و پاسخ اشتراک کنندگان و سخنرانان خاتمه یافت.
Comment is not allowed
