مرکز تحقیقات علمی دانشگاه کاتب در راستای تحقق اهداف توسعه‌ی پایدار (هدف سوم: اطمینان از زندگی سالم و توسعه‌ی رفاه پایدار برای همگان در هر گروه سنی)، چهار مقاله‌ی علمی داکتر محمد یاسر ایثار را از آدرس دانشگاه کاتب نشر کرد. این مقاله‌ها قرار زیر می‌باشد:
1. مقاله‌ی علمی و پژوهشی (Original Article) تحت عنوان “Public Willingness and Hesitancy to Take the COVID-19 Vaccine in Afghanistan” در ژورنال ISI و معتبر “The American journal of tropical medicine and hygiene” با ضریب تأثیر 2 نشر شد.
خلاصه‌ی از این مقاله:
ویروس کرونا بیش از یک سال است که تقریباً همه کشورها را تهدید می‌کند. واکسین شدن اکثر جمعیت هر کشور راهی برای کنترول شیوع این ویروس و مرگ‌ومیر می‌شود. بنابراین، ارزیابی میزان تمایل عموم برای اخذ واکسین کرونا مهم است. در این تحقیق، ارزیابی تمایل مردم افغانستان برای اخذ واکسین کرونا طی دسمبر 2020 و جنوری 2021 صورت گرفته است.داده‌های جمعی، آگاهی از تولید واکسین، در دسترس بودن واکسین، تمایل و تردید برای استفاده از واکسین ضد ویروس کرونا جمع‌آوری شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از بسته آماری (SPSS) نسخه‌ی 25 استفاده شده است. در مجموع 806 پاسخک کامل دریافت شد. اکثر پاسخ‌دهندگان کمتر از 40 سال عمر داشتند و آمار مردان در این پاسخ 72.7 درصد بود. کمتر از دو-سوم (509: 63%) آن‌ها گفتند که درصورت در دسترس بودن واکسین، واکسین را اخذ خواهند کرد ، درحالی‌که تقریبا یک سوم (297: 37%) آن‌ها تردید در استفاده از واکسین داشتند. زنان بیشتر از مردان تمایل به اخذ این واکسین داشتن (X17=13.176، مقدار P=0.001). بخش عمده‌ی از مردم حاضر به استفاده از واکسین ضد ویروس کرونا نبودند. در کشوری مانند افغانستان، که از قبل پوشش کمی از واکسناسیون دارد، این می‌تواند یک چالش برای مؤثر بودن برنامه واکسیناسیون ضد ویروس کرونا باشد. وزارت صحت عامه باید روی اعتمادسازی و تغییر ذهنیت مرد در مورد اثرات مثبت ویروس کرونا کار کند.
2. مقاله‌ی علمی و پژوهشی (Original Article) تحت عنوان ” A Survey on the Health and Financial Status of Private Educational Institutions in Afghanistan During COVID-19 Pandemic” در ژورنال ISI و معتبر “journal of multidisciplinary healthcare” با ضریب تأثیر 2.4 نشر شد.
خلاصه‌ی مقاله:
هدف
گسترش ویروس کرونا در سراسر جهان با نام SARS-CoV-2 اقتصاد جهان و اقتصاد افغانستان را به‌عنوان بخشی از آن مختل کرده است. علاوه بر این، این امر بر سلامتی و آموزش کشور تأثیر گذاشته است. هدف از این تحقیق برجسته‌سازی آسیب‌های همه‌گیر ویروس کرونا به نهادهای تحصیلی خصوصی در افغانستان در بخش‌های مالی، بهداشتی و آموزش است. این امر برای جلب توجه به عقب ماندگی‌هایی است که بیماری همه‌گیر ویروس کرونا در آموزش خصوصی افغانستان پس از جنگ (یعنی پس از سال 2001) ایجاد کرده است.
مواد و روش ها
یک مطالعه مقطعی با کمک اعضای انجمن مراکز آموزشی افغانستان (AECA) برای تجزیه و تحلیل تأثیر قرنطینه‌شدن به‌دلیل انتشار ویروس کرونا انجام شد. پرسشنامه‌ی نظرسنجی از طریق SurveyMonkey در بین بنیانگذاران م این مؤسسات آموزشی توزیع شد. این شامل جمعیتی اولیه، درک‌و قرارگرفتن در معرض ویروس کرونا توسط شرکت کنندگان و وضعیت آموزشی و مالی موسسات آن‌ها بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 انجام شد.
نتایج
تقریباً تمام شرکت کنندگانی که پرسشنامه را تکمیل کردند مرد بودند. 82٪ آن‌ها زیر 35 سال بودند، بقیه بزرگتر بودند. 51 درصد آن‌ها اطلاعات مربوط به ویروس کرونا را از طریق رسانه‌های اجتماعی به‌دست آوردند. 56 درصد تأیید کردند که آزمایش ویروس کرونا خود یا کارمندان آن‌ها مثبت بوده است. هشتاد و هفت درصد از نهادهای تحصیلی آن‌ها صنوف آنلاین برگزار نمی‌کردند. فقط 2٪ از آن‌ها هزینه‌های تحصیلی از محصلان را دریافت کردند. پنج درصد اجاره‌ی مراکز آموزشی خود را پرداخت نکردند. در مورد خسارت اقتصادی در دوره قرنطینه (از مارچ تا جنوری 2020) که با آن روبرو شدند، 47٪ از آن‌ها 2000-5000 $ را از دست دادند.
خلاصه
بیماری همه گیر ویروس کرونا ضررهای مالی و آموزشی قابل توجهی را به نهاهای تحصیلی خصوصی در افغانستان وارد کرد. قرنطینه ناشی از آن بر معاملات هزینه‌های دانشجویان، ایجاد صنوف آنلاین، ضرر مالی قابل توجه وارد کرده و بر اساس گزارش بنیانگذاران نهادهای تحصیلی خصوصی، بحران سلامت را افزایش داده است.
3. مقاله‌ی علمی و پژوهشی تحت عنوان “COVID‐19 And Zika: An emerging dilemma for Brazil” در ژورنال معتبر “Journal of Medical Virology” نشر شد.
خلاصه‌ی مقاله:
برازیل در حال حاضر با یکی از بزرگترین بحران‌های بهداشت عمومی در طول تاریخ خود مواجه است. به‌طور گسترده‌ای پذیرفته شده است که بیماری همه‌گیر ویروس کرونا در حال آزمایش انعطاف پذیری سیستم‌های بهداشتی است. زیرا تقاضا برای منابع، آزمایشگاه‌ها و تخصیص گروه ویژه و همچنین مواردی که نیاز به بستری شدن در بخش‌های مراقبت ویژه دارند، در حال افزایش است. علاوه بر این، این واقعیت که بقایای ناشی از همه‌گیری‌های قبلی ناشی از ویروس‌های آربوویروس – مانند ویروس زیکا (ZIKV) در برازیل وجود دارد، بخش بهداشت و درمان را در این کشور افزایش می‌دهد.
شیوع عفونت زیکا از سال 2015 در برازیل آغاز شد، به‌دلیل عدم دسترسی به آب، سرویس بهداشتی و دسترسی نابرابر به مراقبت‌های بهداشتی برای خانواده‌های فقیر، به سرعت به بسیاری از موارد رسید. در سال 2019، در مجموع 10768مورد قابل قبول عفونت زیکا در برازیل شناسایی شد. چند ماه بعد، در فوریه سال 2020، سیستم بهداشتی به‌شدت توسط اولین موارد ویروس کرونا در کشور مورد ضربه قرار گرفت. فقدان تدابیر دقیق اجتماعی از نظر اجتماعی باعث گسترش سریع‌تر بیماری در برازیل شد و این کشور را با بیش از 270 هزار کشته و 10 میلیون ویروس کرونا مورد در اوایل مارچ 2021 به عنوان یکی از کشورهای آسیب دیده در جهان قرار داد.
همانطورکه منحنی سرایت ویروس کرونا به شدت رشد می‌کند ، بیماری همه‌گیر بار قبلا توسط زیکا را بر روی سیستم بهداشت عمومی برازیل تحمیل می‌کند. شباهت‌های موجود در تظاهرات بالینی این دو بیماری، که در جدول 11 ، 3 ، 4 ، 5 ، 6 ، 7 نشان داده شده است، این وضعیت را بدتر می‌کند، زیرا مراحل اولیه زیکا با تظاهرات بالینی عفونت SARS ‐ CoV2 مطابقت دارد، روش تشخیصی سخت‌تری را ایجاد می‌کند. بنابراین، ممکن است در تأخیر در تشخیص و درمان مناسب، بدترشدن نتایج بالینی و افزایش بالقوه شیوع عفونت وجود داشته باشد. تأخیر تشخیصی به دلیل همپوشانی علائم ویروس کرونا و سایر بیماری‌های عفونی مانند دنگو، تب حصبه، نیز در هند و پاکستان گزارش شده است، جایی‌که شباهت بین علائم ویروس کرونا و این بیماری‌ها منجر به تشخیص مجدد آن‌ها شده است.
مقاله‌ی علمی و پژوهشی تحت عنوان ” COVID-19 disruption to medicine supply in Bangladesh: Searching for a solution to drug shortages” در ژورنال معتبر “Public Health in Practice” نشر شد.
خلاصه‌ی مقاله:
صنعت داروسازی در بنگلادش یکی از بزرگترین بخش‌هایی است که ارزآوری دارد. طبق انجمن صنایع دارویی بنگلادش و اداره کل اداره دارو، تقریباً 98 درصد تقاضای داخلی محصولات دارویی از تولیدکنندگان داخلی تأمین می‌شود و تنها 2 درصد محصولات تولید شده در بازار خارجی مسئول است. با این حال، تقریباً 95 درصد از تمام مواد دارویی فعال که برای تولید داخلی مورد نیاز است، از کشورهای دیگر مانند چین، کوریای جنوبی و هند تهیه می شود. به دلیل این وابستگی، شرایطی که دولت‌ها صادرات را محدود می‌کنند، مانند بیماری همه‌گیر ویروس کرونا، می‌تواند به طور قابل توجهی بر ظرفیت تولید صنایع دارویی تأثیر بگذارد و در نتیجه، افزایش قیمت هم برای مواد اولیه و هم برای خود داروها مشاهده می‌شود. علاوه بر این، محدودیت‌ها و انسداد‌های دولت می‌تواند منجر به تعطیلی موقت کارخانه‌ها و قطع توزیع و فروش داروها شود، در نتیجه تقاضا و در نتیجه قیمت‌ها افزایش می‌یابد.
در نتیجه، بیماری همه‌گیر ویروس کرونا، با کاهش گسترش در بازار داروهای نجات دهنده زندگی، در صنعت داروسازی در بنگلادش کاهش چشمگیری مشاهده شد. همانند سایر کشورهای جهان که کمبود قریب الوقوع داروهای اساسی در طی شیوع بیماری بر سلامتی و کیفیت زندگی مردم تأثیر گذاشته است، کمبود دارو در بنگلادش به دلیل قرنطینه‌شدن و افزایش تقاضا به یک مشکل در حال رشد تبدیل شده است. در حال حاضر، تقاضا برای داروهای ضد مالاریا، آنتی بیوتیک، مسکن، داروهای سرماخوردگی و ویتامین‌ها 70 درصد افزایش یافته است که منجر به کمبود این داروها و افزایش قیمت بیش از 50 درصد این داروها شده است. کمبود دارو همچنین برای داروهای اساسی که بیماری‌های غیرواگیر مانند دیابت و فشار خون بالا را درمان می‌کنند، دیده می‌شود، درمان آن‌ها حتی قبل از همه‌گیری در بنگلادش یک چالش بود. در نتیجه، مرگ‌ومیر در بنگلادش می‌تواند بیشتر تشدید شود، زیرا ممکن است با افزایش مرگ‌ومیر ناشی از کمبود داروهای ضروری، بار مرگ ناشی از ویروس کرونا بیشتر شود، و ایجاد این شکاف در صنعت برای صنعت غیرممکن است.
Comment is not allowed
