داکتر محمد یاسر ایثار کادر پژوهشی مرکز تحقیقات طبی دانشگاه کاتب موفق شد مقاله‌ی علمی و پژوهشی خود را با عنوان “The contribution of Islam to planetary health” در ژورنال ISI و معتبر The Lancet Planetary Health – جزء ژورنال‌های Q1 – با ضریب تأثیر 4.8 نشر کند.
رابطه اکوسیستم انسانی، که با الگوی سلامت سیاره‌ای تجسم می‌یابد، عمیقاً در تمام ادیان و سنت‌های بومی جهان جای گرفته است. با این حال، گفتمان سلامت سیاره‌ای که همچنان ادامه دارد، غالباً غرب‌گرا است. همزمان با فراخوان بهداشت به منظور استعمار، نیاز به بررسی و تأیید دیدگاه‌های غیر غربی دیگ ، نظیر دیدگاه‌های ناشی از ایمان اسلامی است.
حفظ طبیعت یک ارزش اساسی است که بارها در قرآن، مرجع اصلی دینی اسلام، بر آن تأکید شده است. قرآن با 485 بار ذکر کلمه‌ی زمین، می‌آموزد که دستیابی به هماهنگی بین بشریت و اکوسیستم‌ها جز لاینفک ایمان فرد به خدا است. اسلام نه تنها بهره برداری و تخریب منابع طبیعی را ممنوع کرده است، بلکه آموزه‌های اسلامی همچنین بر نقش مهم انسان به عنوان مهمانداران کره زمین با یک تعهد اخلاقی در حفظ و احیای محیط تأکید می‌کند. قانون اسلامی، مقاصد الشریعه، هدف را تأمین منافع عمومی و محافظت از انواع زندگی در برابر آسیب، تحت نظارت اصول و مفاهیم رحمت و هدایت قرار می‌دهد. به‌جای حداکثر سود و بهره‌برداری از منابع طبیعی، قانون از مردم در مقیاس کوچک و مردم محور که نیازهای اساسی را برآورده می‌کند و از اثر اکولوژیکی بشریت می‌کاهد، حمایت می‌کند.
قرآن به‌عنوان یک منبع تعلیم و تربیت، توصیف جامعی از چگونگی عملکرد طبیعت ارائه می‌دهد و خواستار استفاده مسئولانه و اخلاقی از منابع طبیعی است، که با اعتدال و نگرانی برای عدالت و بدون زباله مشخص شده است، همانطور که در آیت زیر نشان داده شده است:
و اوست کسی که باغ‌هایی با داربست و بدون داربست و خرمابن و کشتزار با میوه‌های گوناگون آن و زیتون و انار شبیه به یکدیگر و غیر شبیه پدید آورد از میوه آن چون ثمر داد بخورید و حق [بینوایان از] آن را روز بهره برداری از آن بدهید و [لی] زیاده روی مکنید که او اسرافکاران را دوست ندارد. (قرآن 6:141)
علاقه‌مندان می‌توانند این مقاله را از این لینک دریافت نمایند.
اشتراک گذاری :
Comment is not allowed
