این تحقیق به بررسی اثر درجه بازبودن اقتصاد روی رشد اقصادی در کشورهای منتخب آسیایی مرکزی و جنوبی با استفاده از داده های پانلی طی دوره زمانی 2002 الی 2015 می پردازد. متغیر وابسته تولید ملی و متغیرهای مستقل درجه بازبودن اقتصاد (جمع ارزش صادرات و واردات تقسیم بر تولید ملی)، تشکیل سرمایه، جمعیت و شاخص قیمت سبد کالاهای مصرفی می باشند که داده های آنها از سایت بانک جهانی دریافت گردیده است. مدل تحقیق با استفاده از تئوری رشد رابرت سولو بر اساس تابع تولید کاپ-داگلاس به صورت لوگاریتمی انتخاب و به روش حداقل مربعات تعمیم یافته (GLS) تخمین زده شده است. نتایج تخمین مدل حاکی از وجود اثر مثبت و معنی دار درجه بازبودن اقتصاد، تشکیل سرمایه و جمعیت در رشد اقتصادی کشورهای منتخب آسیایی و بیانگر اثر منفی و معنی دار میان شاخص قیمت سبد کالاهای مصرفی و رشد اقتصادی کشورهای منتخب می باشد. با ثابت بودن سایر متغیرها اگر تشکیل سرمایه یک درصد افزایش یابد تولید ملی حدود 0.95 درصد، اگر درجه بازبودن اقتصاد یک درصد افزایش یابد تولید ملی حدود 0.18 درصد، اگر جمعیت یک درصد افزایش یابد تولید ملی حدود 0.13 درصد افزایش و با ثابت بودن سایر متغیرها اگر شاخص قیمت سبد کالاهای مصرفی یک درصد افزایش یابد تولید ملی حدود 0.17 در صد کاهش می یابد.
واژه‌های کلیدی: رشد اقتصادی، درجه باز بودن اقتصاد، تشکیل سرمایه، صادرات، واردات و داده‌های پانلی
3حمدشاه یعقوبی1، علی‌رضا محسنی2، نجیب‌الله ارشد
اشتراک گذاری :
